Donderdag 14 september 2017 –treinreis deel 3

In Mongolië is 1 type auto in ruime mate vertegenwoordigd: de Prius. Vooral de kleuren grijs en wit doen het goed, aankoopprijs ongeveer 5.000 USD. Onze taxi was dan ook verrassend een witte Prius. We werden ’s morgens vroeg naar het station gebracht voor het laatste traject naar Beijing.
De wagons waren duidelijk moderner dan de vorige exemplaren. Het enige nadeel was dat de Provoosten overwegend Chinese mannen waren die per definitie geen huishoudelijke taken verrichten en dus ook geen toiletten schoonmaken. De restauratiewagen was overdadig ingericht met allerlei tierlantijnen en werd gerund als een sterrenrestaurant. Alleen iets drinken was onmogelijk en de maaltijden waren vastgesteld en in verhouding nogal prijzig.
De grensovergang bij de Chinese grens was heel erg tijdrovend mede omdat de wielstellen van de trein omgewisseld moeten worden. De Russische en Mongoolse treinrails hebben een afwijkende breedte ten opzichte van de Chinese en Europese treinrails. In een grote loods werden de wagons losgekoppeld en in 3 rijen van 6 wagons opgetild door middel van hydraulische krikken. Tijdens dit ritueel moesten alle passagiers in de wagons blijven en waren alle deuren afgesloten! In de Westerse wereld zou dit ongehoord zijn. Tezamen met de paspoortcontrole en het wisselen van de wielstellen zaten we ruim 4 uur opgesloten in de wagons zonder dat we gebruik konden maken van het toilet. Daar werden een aantal mensen toch wel flink onrustig van!
De restauratiewagon was in beslag genomen door een groep Franse toeristen en werd daarna afgekoppeld, zodat we voor het diner en ontbijt waren aangewezen op de standaard noedelsgerechten. Gelukkig hadden onze medereizigers nog voldoende voorraad en konden we daarin delen! 

Vrijdag 15 september 2017 –Beijing

Na 7.662 km te hebben afgelegd, zijn we in Beijing aangekomen en hebben we afscheid genomen van de trein.
We werden met een busje door het drukke verkeer naar ons hotel gebracht, vlakbij de Verboden Stad. Waarschijnlijk was het ook een verboden hotel want het lag op een plek die we zelf nooit hadden kunnen vinden. Ook de naam van het hotel deed iets heel anders vermoeden: Parkview Hotel. Je moest naar het dak van het hotel klimmen om in de verte een park te ontdekken!
’s Middags hebben we het Plein van de Hemelse Vrede bezocht. In vergelijking met ons vorige bezoek (2012) zijn de veiligheidsmaatregelen duidelijk opgeschroefd. Veel politie, militairen, afzettingen en detectiepoorten. Overal staan paaltjes om terroristische aanslagen met auto’s te voorkomen. De hele stad hangt vol met camera’s en vooral de zijstraten bij de Verboden Stad en het Plein van de Hemelse Vrede zijn afgesloten met slagbomen en bewaking. Ondanks al deze maatregelen vonden we het niet hinderlijk en gaf het ons een gevoel van veiligheid.

Zaterdag 16 september 2017 - De Muur

Het laatste onderdeel van ons excursiepakket was een bezoek aan de Muur met een grotere groep.
Na een rondje langs een aantal hotels gingen we naar de Dingling Tombe van één van de Ming Keizers. Om de tarieven van deze excursie enigszins te drukken, moesten we natuurlijk eerst voor een “commercial stop” langs een Jade Fabriek. Hier waren 3 arbeiders in een soort aquarium opgesloten en kon je door het raam meekijken hoe ze een beeldje aan het maken waren. De enorme toonzalen stonden vol met de meest prachtige jade kunstwerken, maar veel te duur dus leverde de coffee-corner de enige winst voor deze toko op.
De tombe als bezienswaardigheid was helaas niet zo interessant als het verhaal er omheen, aangezien de meeste vondsten uit deze tombe in andere musea tentoon worden gesteld. Ook zijn er bij het openen van de tombe veel relikwieën verloren gegaan. In de tombe heerste eerst een vacuüm en dan doet de toevoer van zuurstof na zo een lange tijd nare dingen met organisch materiaal.
Na een snelle lunch bij de Muur gingen we om 12 uur richting kabelbaan naar poort 15 van de Muur. In theorie hadden we net voldoende tijd om naar het hoogste punt van de Muur bij poort 20 te lopen. Dan moest je dus wel in een temperatuur van 30 graden en volle zon over de muur rennen.
Wij hebben het iets rustiger gedaan en zijn tot poort 18 gekomen, strak op de huid gezeten door een Amerikaan die bij elke meter vroeg of Frank een foto van hem wilde maken. Als wederdienst hebben wij nu 100 foto’s van onszelf op de muur, sommige zelfs vanuit liggende positie gemaakt.
Het was wel weer een unieke ervaring om op zo een machtig bouwwerk rond te lopen. Als afsluiting van de trip hebben we een thee-proeverij gedaan bij een theehuis. Hier ontbrak het begrip dat de meeste toeristen niet voor niets de Lidl hebben gekozen als thee-leverancier en echt niet van plan zijn om 60 euro neer te leggen voor een pakje thee waar je maar een half jaar mee kan doen. De verhalen over innerlijke rust, zen en gezondheid trekken je dan ook niet over de streep. Het blijft wel interessant om te horen en te ervaren welke plaats de thee voor de Chinezen inneemt.

Zondag 17 september 2017- De laatste dag

We hadden op de eerste dag in Beijing al besloten dat we op zondag naar het Mausoleum van Mao op het plein van de Hemelse Vrede zouden gaan. Helaas was er die dag een Marathon met dit plein als startpunt, waardoor het mausoleum juist die dag gesloten was. Jammer dus!
We hadden kaarten gekocht bij de Muur en daar moesten we postzegels voor hebben. Via de PC Hooftstraat van Beijing en  vele straten en uren daarna, hebben we uiteindelijk een mini-postkantoortje gevonden om de hoek van het hotel (!).
Als afsluiting van onze trip hebben we lekker bij de plaatselijke Chinees gegeten met onze medereizigers.
Morgen vliegen we terug naar Nederland en hebben een zeer interessante reis gemaakt door prachtige, maar ook soms eentonige landschappen. We zijn getuige geweest van de verschillende culturen van Russen, Mongolen en Chinezen en hebben veel leuke mensen ontmoet in de lange tijd die we in de trein hebben doorgebracht. Ook weer een reis om nooit te vergeten.

Bedankt voor de leuke reacties! Tot de volgende reis!