Dinsdag 12 september 2017 – Terelj National Park, Mongolia

Na 36 uur, inclusief 2 nachten in de trein zijn we slechts 1.150 kilometer verder aangekomen in Ulaanbaatar, de hoofdstad van Mongolië. Dit traject omvat ook de nogal omslachtige en tijdrovende procedure van de Russische én Mongoolse douane die bij elkaar ruim 6 uur oponthoud veroorzaken. De coupé werd door de Russen minutieus doorzocht, waarbij een snuffelhond werd ingezet en zelfs de plafondplaten werden losgeschroefd. Onze koffers hoefden we echter niet te openen. De Mongolische douane vertrouwden waarschijnlijk op hun Russische collega’s want de nadruk lag daar vooral op de papierwinkel. Nadat we de paspoorten terug kregen hebben we nog wat drank ingeslagen om samen met 4 andere reisgenoten de tijd te doden. We moesten onze coupédeur gesloten houden, want alcohol is verboden in de coupés. Na verloop van tijd werd er op de deur geklopt en stond een Zweedse toeriste voor de deur die vroeg of wij haar geldbuidel op het toilet hadden gevonden. Wij waren echter de coupé niet uit geweest. Des te vreemder was het dat er later politie aan te pas kwam en één van onze coupégenoten (de enige met baardje) als mogelijke verdachte werd aangewezen door deze dame. Het werd een behoorlijke heisa in ons gangetje met 2 politieagenten, een Engelse tolk, een Duitse tolk en een aantal verdere belangstellenden. Wij wisten natuurlijk zeker dat de aangewezen persoon het niet gedaan kon hebben en hij bood zelfs aan om hun coupé door de politie te laten doorzoeken, met verder oponthoud als resultaat. Uiteindelijk werd er geen officiële aanklacht ingediend, maar de toon was toch wel gezet. De Zweedse was ook bij de vorige stop op een perron naar het toilet geweest en weet niet meer wat daarna met de buidel is gebeurd. Daarnaast ging het slechts om ongeveer 50 euro en geen waardepapieren. We vonden deze rare beschuldiging nogal tricky in een onbekend land zoals Mongolië. Het leverde naderhand natuurlijk wel de mooiste verhalen op.
We werden naar het Nationaal Park Terelj gebracht waar we de nacht hebben doorgebracht in een ger. Natuurlijk was het een toeristenkamp maar toch leuk om te doen en om een indruk te krijgen hoe deze mensen daar leven. Bij aankomst was het vuur van de houtkachel al aangestoken zodat we de tent uitdreven van de hitte! ’s Middags hebben we een mooie wandeling in de omgeving gemaakt. Het najaar zorgt voor een mooie kleurenpracht van de bomen en struiken.
Ook hier was geen goede gelegenheid om te douchen omdat de elektriciteit niet in orde was. Het toiletgebouwtje stortte bijna in elkaar maar er waren wel zittoiletten waarvan er 1 verstopt was. De eetzaal was er al niet veel beter aan toe maar de mensen waren vriendelijk en deden veel moeite om een goede maaltijd op tafel te zetten.
’s Avonds kwam er een medewerker om het vuur weer aan te maken. We moesten eigenlijk de wekker zetten om hout op het vuur te gooien maar het was niet koud genoeg zodat we dat maar overgeslagen hebben.

Woensdag 13 september 2017 – Ulaanbaatar

Na het ontbijt werden we naar de hoofdstad van Mongolië gebracht: Ulaanbaatar. Het hotel lag in het centrum. Het verkeer was een complete chaos waarin iedereen maar wat doet. Het was super om weer een goede douche te hebben met een dito toilet! Ook het uitzicht vanuit de hotelkamer was geweldig. ’s Middags werden we door de gids met chauffeur door Ulaanbaatar geloodst. We hadden een 17 jarige gids die Engels had geleerd door het spelen van videogames en het kijken naar HBO (Game of Thrones). Hij kon ons veel vertellen over het leven in Mongolië; zo hebben ze de meest gespierde president ter wereld die ook een gerenommeerde judoschool heeft, afnemend aantal daklozen die waarschijnlijk door de Chinezen worden ontvoerd voor organen en de vijandige relatie met de Chinezen. Mongolië heeft de import van landbouwproducten uit China aan banden gelegd. Het gedachtegoed van Trump over de Mexicanen heerst ook bij de President over de Chinezen, alleen staat er al een muur.
We hebben het zomerpaleis van de voormalige koning bezocht. Ook het beeld van Dzjenghis Khan mag niet ontbreken. De gewone soldaat staat met een groot beeld op de hoogste heuvel van de omgeving en kijkt neer op Ulaanbaatar.
Ulaanbaatar is een moderne stad met 2 miljoen inwoners (3 miljoen in heel Mongolië) en breidt nog steeds uit. Er wordt momenteel een tweede luchthaven aangelegd die kan concurreren met de grootste luchthavens ter wereld.
’s Avonds hebben we een folklore show met traditionele kleding en fascinerende optredens meegemaakt. Daarna zijn we gezellig met reisgenoten naar de Irish Pub gegaan om de laatste tukrun (Mongoolse valuta) op te maken.