Maandag 4 t/m donderdag 7 september 2017

Vanochtend werden we stipt op tijd bij het hotel door een taxi opgepikt. Taxichauffeurs in Moskou hebben klaarblijkelijk allemaal een cursus navigeren met de TomTom gekregen, want na een U-turn op de hoofdweg kregen we niet de indruk, dat stratenkennis een vereiste is. Ook autobeheersing is geen voorwaarde dus met wat herstarten van de auto en tandenpoetsen van de versnellingsbak bereikten we ruim op tijd het treinstation.
Na een grondige controle van de kaartjes bij wagon 5, konden we ons in de coupé installeren. Van tevoren maakten we ons natuurlijk een voorstelling van de medereizigers, maar het blijft een verrassing. Wij zitten samen met Martijn, een 33-jarige solo-reiziger (via Tiara Tours) en een Russische dame, die onderweg is naar haar echtgenoot, die diep in Siberië is gelegerd. De toon was al snel gezet, want toen we voorstelden om haar (kleine) tas op te bergen in onze bagagebak en onze (te grote) koffer onder haar zitting te plaatsen, volgde een resoluut “njet”. Ze begon ook met het opmaken van haar bed, dus de zitplaats van Martijn was direct verdwenen.
De trein bestaat uit 13 wagons ingedeeld in 3 klassen. De 1ste klasse heeft een apart zit- en slaapgedeelte met een douche. De 2e klasse bestaat uit coupes met 4 bedden waarvan de onderste ook als zitplaats dient. Tegen riante bijbetaling kun je in de 2de klasse een coupe voor 2 personen boeken. I.p.v. 4 bedden zijn er dan 2 bedden, apart zitgedeelte en een wasbakje. De 3de klasse bestaat uit bedden zonder tussenwanden. Precies in het midden van de trein is een luxe restauratiewagon; een mooie open ruimte met lederen zitjes. De gerechten en drankjes in de restauratiewagon zijn kwalitatief en prijstechnisch prima te doen maar verwacht geen al te grote porties. Naarmate de reis vorderde werden de opties op de menukaart ook steeds minder. Wodka was er wel in overvloed maar het bier was de laatste avond op!
Het toilet is primitief maar schoon en er is een wasbakje waar je een straaltje water uit kunt persen. Douchen is er helaas niet bij dus na 4 dagen in deze trein zullen we allemaal omgeven zijn door een walm! Er komen ook steeds meer vliegen in de coupé dus misschien is dat een teken?
Elke wagon heeft een Provoost, meestal is dat een vrouw waar je absoluut geen ruzie mee moet krijgen! Zij zorgt voor de orde, netheid en beveiliging. Bij elke langere stop (meer dan 2 minuten) gaan de toiletten en de deuren tussen de wagons op slot. Ze houdt streng toezicht dat er geen handelaren of ongenode gasten aan boord komen. Ook doet ze de vitrages weer netjes dicht nadat we die net hebben open gedaan om naar buiten te kunnen kijken. Stofzuigen en dweilen behoren ook tot haar takenpakket.
Bij elke langere stop rolt iedereen naar buiten om op het perron te wandelen, roken, joggen, broodjes of fruit te kopen. Het is wel zaak om goed de tijd in de gaten te houden omdat het schema zeer strikt wordt gevolgd en er absoluut niet wordt gewacht op een verlate passagier! Ook is het verrassend dat er bij bijna elke stop passagiers in- en uitstappen. We zien regelmatig nieuwe Russische gezichten in onze wagon.
Sommige mensen blijven 4 dagen in hun coupé zitten met de deur dicht. Maar gelukkig zijn de meeste mensen wat toegankelijker en maken een praatje. Frank zou Frank niet zijn als hij na een dag zelfs onze Russische medereizigster niet ontdooit heeft. Door te helpen met de oplader van de mobiele telefoon en het uitwisselen van koffie staan we weer op goede voet. Met behulp van het vertaalprogramma op haar telefoon kunnen we zelfs een beetje communiceren.
Het leven aan boord bestaat uit slapen, praatje maken, omgeving bekijken, lezen en spelletjes doen. We reizen steeds verder van Moskou; de omgeving verandert van een bosrijk naar een uitgestrekt landschap. Op de tweede dag reden we langs een kerncentrale met een troosteloos dorp. Soms zijn er wat grotere plaatsen met kwalitatief goede huizen maar vaak zijn het kleine gehuchten met krottenwijken. De favoriete kleur in Rusland op het platteland is blauw wat terugkomt in de daken, de huizen en zelfs de auto’s. Vaak allemaal uit dezelfde pot verf.
Aan boord is geen Wifi en geen telefoonbereik tussen de grotere plaatsen. Dit bevordert de sociale contacten met de medereizigers. De restauratiewagon is het ontmoetingspunt waar iedereen zijn reiservaringen uitwisselt. Af en toe worden de reisverhalen steeds luidruchtiger hetgeen te maken heeft met de drankconsumptie. Gelukkig sluit de restauratiewagon om 24:00 uur zodat de laatste klanten gedwongen worden om naar bed te gaan. Aangezien de Provoost streng toezicht houdt zijn de slaapwagons heerlijk rustig. De eerste nacht sliepen we nog wat onrustig maar daarna waren we gewend aan het deinen van de trein en sliepen we als een roos.
Het aantal stroompunten is erg beperkt en niet elke oplader is geschikt voor de beschikbare stroompunten. Ons verlengsnoer kunnen we niet gebruiken omdat de stroompunten aan de overkant van de gang zitten. Om het snoer over de vloer te laten lopen zou nogal asociaal zijn. Onze verdeelstekker is wel erg handig en wordt veel gebruikt.

Na 4 nachten in de trein zijn we 5.200 kilometer verder in Irkutsk aangekomen en overnachten we aan het Baikalmeer. Hier kunnen we douchen en weer eens in beweging komen.